Wywiad z niemickim artystą Lukasem Mollem.

A-FORART: Malujesz twarze pełne cierpienia, jakby tęskniące za życiem, ale odnosi się wrażenie, że ludzie ci już nie żyją. Wrażenie potęgują złote, metaliczne i neonowe aureole, wyraz oczu i brak oznak szczęścia czy chociażby odrobiny kontaktu z rzeczywistością. A mimo to na tych twarzach nie ma złości, żalu, jakby bezsilnie pogodzili się ze swoim losem, którego już nie mogą zmienić, nie mogą cofnąć czasu, bo w tej jednej uchwyconej chwili zamarli na wieczność. Skąd u Ciebie tak katastroficzne spojrzenie na ludzi, ich dramaty, nieszczęścia, wyobcowanie, skazanie na samotność?

LM: Masz rację, mówiąc, że moje prace pokazują ludzi, którzy cierpieli. Moje prace pokazują ludzi, którzy doświadczyli niesprawiedliwości z powodu uprzedzeń wobec nich. W przeszłości często byłem outsiderem i dzielę się tym doświadczeniem z widzami. Chcę skłonić ich do przemyślenia własnej percepcji. Jednak nie sądzę, żeby w ich oczach nie było śladu szczęścia. Dla mnie w ich oczach jest melancholia i głęboka tęsknota za akceptacją. Poprzez aureole chcę dać widzowi szansę zobaczenia w nich dobra, którego może nie chcieć zobaczyć na pierwszy rzut oka. Jeśli moje prace zainspirują tylko jedną osobę do przemyślenia swojego zachowania lub natchną jedną osobę, która czuje się wyrzutkiem do poczucia, że jest godna to uważam, że moja sztuka odniosła sukces.

A-FORART: Jakich środków ekspresji lubisz używać?

LM: Najczęściej używam farby akrylowej lub ołówka i kredek. Na początku rozwoju mojej sztuki rysowałem więcej, ponieważ dawało mi to większą kontrolę nad dziełem sztuki. W moich nowszych pracach wykorzystuję również światła typu LED lub EL-Wire.

A-FORART: Jakich kolorów zdecydowanie unikasz? Czy ustalasz wcześniej paletę kolorów, zanim zaczniesz rysować/malować jakąś twarz w celu uzyskania, podkreślenia określonego efektu?

LM: Na początku mojej kariery artystycznej unikałem używania naturalnych odcieni skóry w moich portretach, ponieważ nauka jak je łączyć i używać tak, aby nie wyglądały źle zajmuje bardzo dużo czasu.Teraz, gdy czuję się bardziej komfortowo w mieszaniu kolorów, nie sądzę, żebym unikał używania jakichkolwiek konkretnych kolorów. Jednak mam wcześniej jasną wizję kolorów, których chcę użyć w danej pracy.

A-FORART: Jakich formatów używasz najchętniej?

LM: Wiele moich prac ma mniejszy rozmiar, np. 20x20 cm lub 30x30 cm. Duże formaty czasami onieśmielają, ale naprawdę chciałbym w przyszłości zrobić kilka dużych obrazów.

A-FORART: Czy tworzysz pod kątem tematycznych wystaw indywidualnych?

LM: Najlepiej pracuję, kiedy zbliża się wystawa. Zawsze chcę pokazać wszystkie nowe prace na wystawie i staram się mieć ogólny temat wystawy, zwłaszcza jeśli jest to wystawa indywidualna. Ale temat musi być dla mnie naturalny i nie może być narzucany, aby był autentyczny.

A-FORART: Czy konfrontujesz swoje prace na wystawach zbiorowych, przeglądach, konkursach plastycznych?

LM: Uwielbiam wystawy zbiorowe. To świetny sposób na nawiązanie kontaktów z innymi artystami i uzyskanie nowej punktu widzenia na własne dzieła sztuki. Do tej pory uczestniczyłem w kilku wystawach zbiorowych i zaprzyjaźniłem się z wieloma niesamowitymi artystami. Do tej pory nie startowałam w żadnym konkursie plastycznym. Myślę, że bardzo trudno jest porównać pracę jednego artysty z pracą innego. Nie uważam innych artystów za konkurentów.